Kiedy do logopedy?

Kiedy do logopedy?

Drogi Rodzicu, jeśli coś Cię niepokoi, zadzwoń, aby rozwiać swoje wątpliwości podczas konsultacji z terapeutą.
Język (rozwój mowy) jest uwarunkowany zarówno biologicznie (genetycznie), jak i środowiskowo.

 

Jeżeli macie Państwo jakiekolwiek wątpliwości związane z rozwojem swojego dziecka nie czekajcie i koniecznie udajcie się do logopedy! Logopeda to specjalista, który pomaga stymulować i rozwijać mowę już od pierwszych miesięcy życia. Logopeda diagnozuje i prowadzi terapię dzieci, młodzieży i osób dorosłych, pomaga także tym, którzy chcą popracować nad swoim głosem i oddechem, aby mówić jeszcze piękniej.

Należy pamiętać, że już nieprawidłowości ssania, oddychania, rozwoju motorycznego, zauważonego w ciągu kilku pierwszych miesięcy życia dziecka, powinny uwrażliwiać rodziców na konieczność dokonywania diagnozy mowy, gdyż dzieci te stanowią grupę zagrożoną: powstawaniem wad wymowy, opóźnionym rozwojem mowy oraz dysleksją.

Co nas powinno zaniepokoić?

Do 12 miesięcy:

  • Brak kontaktu wzrokowego
  • Brak kierowania wzroku za twarzą rodzica
  • Brak gestu wskazywania palcem
  • nie głuży i nie gaworzy
  • Brak uśmiechu
  • nie reaguje na dźwięki otoczenia
  • nie rozumie i nie wykonuje prostych poleceń
  • nie mówi prostych sylab np.: ta-ta, pa-pa, ma-ma, ba-ba.
  • Częsty, jednostajny i długi płacz

Do 2 lat:

  • Unikanie kontaktu wzrokowego z osobami najbliższymi
  • nie mówi prostych słów np. mama, tata, daj, nie
  • nie naśladuje odgłosów zwierząt i otoczenia
  • mówi mało i niechętnie
  • nie wymawia głosek charakterystycznych dla tego etapu rozwoju mowy
  • nie potrafi wskazać podstawowych części ciała

Słownik dziecka dwuletniego
Podany słownik jest przykładem słownika dziecka dwuletniego. Wyrazy mają formę podstawową oraz zapisane są w formie bez zniekształceń typowych dla rozwoju mowy w tym okresie (uproszczeń spółgłoskowych, upodobnień, metatez). Dzieci niekiedy tworzą własną nazwę  wybranego fragmentu rzeczywistości, przechodząc przez tzw. okres mowy swoistej, cechujący się dużą liczbą dziecięcych neologizmów.

  • Rzeczowniki:
    nazwy osób, najczęściej członków rodziny:
    mama, tata, babcia, dziadek, wujek, ciocia, imiona rodzeństwa, pani, pan, pan doktor,
    nazwy zwierząt (zależne od doświadczeń dziecka) realizowane często dźwiękonaśladowczo:
    krowa, kot, pies, kura, ptak, koń, świnka, koza, baran, żaba, słoń, lew,
    nazwy pokarmów:
    sok, mleko, jajko, kaszka, bułka, chleb, cukierek, czekolada, herbata, kawa, zupa, jabłko, kakao, banan, masło, ser,
    nazwy zabawek:
    lala, miś, auto, piłka, klocki, bajka, książeczka, rowerek, wiaderko, łopatka, sanki, kredki, pociąg, balon,
    nazwy części ciała:
    oko, nos, buzia, ucho, włosy, ręka, noga, brzuch, głowa, pupa
    nazwy ubrań:
    spodnie, spódniczka, bluzczka, kurtka, buty, czapka, szalik, rękawiczki, sweter, skarpetki, kapcie, majtki, koszulka, piżamka,
    wyposażenie domu:
    lampa, stół, łóżko, okno, telewizor, radio (wieża, magnetofon – zależy od użycia w rodzinie), kubek, talerz, łyżka, butelka, zegar, poduszka, kocyk
    świat poza domem:
    kwiatek, drzewo, słońce, piaskownica, plac zabaw, spacer, auto, autobus, samolot, pociąg, rower, sklep, dom,  dym, deszcz, śnieg, noc, dzień, ulica.
  • Czasowniki (używane zwykle w 3 os. lp):
    spać, jeść, pić, myć, dawać (daj), iść, jechać, kupić, boleć, oglądać, mieć, siedzieć, bać się, bawić się, układać, latać, kąpać, sikać, czytać,
    mówić, płakać, biegać, całować, spaść, upaść, rysować
  • Przymiotniki:
    duży, mały, gorący, ciepły, zimny, dobry, zły, głodny; czasami też: brzydki, ładny, czysty, brudny, chory
  • Przysłówki:
    ciepło, zimno, szybko, powoli, ładnie, brzydko, dobrze, źle
  • Zaimki:
    tam, tu, to, co?, kto?, mój
  • Przyimki:
    do, na, u, w, z, dla lub niekiedy uniwersalny zaimek 'a’, na przykład: 'a mam’ (dla mamy),’a gór’ (na górę) 'a domu’ (do domu)
  • Spójniki
    i
  • Liczebniki:
    jeden, dwa, trzy
  • Partykuły:
    Nie

Do 3 lat:

  • dziecko nie patrzy na osoby które do niego mówią
  • nie nazywa podstawowych przedmiotów z otoczenia
  • nie buduje prostych zdań czyli nie łączy dwóch lub trzech wyrazów w wypowiedź
  • nie potrafi skupić uwagi podczas czytania książeczek
  • język „wchodzi” między zęby przy wymowie głosek ś, ź, ć, dź lub s, z, c, dz
  • oddycha przez usta i buzia jest ciągle otwarta
  • pije z butelki lub ssie smoczek
  • mowa jest niezrozumiała dla otoczenia (dziecko jest zrozumiane tylko przez najbliższych)
  • nie wymawia głosek charakterystycznych dla tego etapu rozwoju mowy

Do 4 lat:

  • mowa nie jest zrozumiała dla otoczenia
  • nie wymawia głosek s, z, c, dz zastępując je głoskami ś, ź, ć, dź.
  • ma trudności z nazywaniem przedmiotów
  • nie buduje prostych zdań
  • ma trudności z zapamiętywaniem wyrazów, zdań, wierszyków
  • nie wymawia głosek charakterystycznych dla tego etapu rozwoju mowy

Do 5 lat:

  • nie wymawia głosek sz, ż, cz, dż
  • nie podnosi czubka języka do podniebienia
  • nie potrafi podzielić wyrazu na sylaby
  • myli podobnie brzmiące głoski i wyrazy np.: półka – bułka, koza- kosa
  • w wypowiadanych zdaniach pojawiają się błędy gramatyczne
  • przekręca trudne wyrazy

Do 6 lat:

  • nie wymawia poprawnie głoski r oraz innych głosek
  • nie potrafi podzielić wyrazu na sylaby i głoski
  • nie różnicuje liter
  • nie rozumie kontekstu sytuacyjnego

Od 7 do 10 lat:

  • nie wymawia prawidłowo wszystkich głosek
  • w wypowiedziach ustnych i pisemnych pojawiają się błędy gramatyczne
  • myli podobnie wyglądające i brzmiące litery
  • czyta bardzo powoli głoskując treść
  • przekręca długie wyrazy
  • ma kłopot z przepisywaniem tekstu
  • robi dużo błędów ortograficznych
  • ma trudność z zapamiętywaniem wierszy

U dzieci, młodzieży i dorosłych:

  • nieprawidłowo wymawia głoskę r
  • język „wchodzi” między zęby przy wymowie głosek ś, ź, ć, dź lub s, z, c, dz
  • niewyraźnie mówi głoski sz, ż, cz, dż
  • mówi szybko